بیماری در مرحله بدون علایم

برخی از افراد به ویروس کرونا مبتلا می‌شوند اما بیماری‌زایی این ویروس آنقدر خفیف و کم است که معمولا بدون علامت باقی می‌ماند. این افراد بدون اینکه خودشان بدانند، ناقل ویروس خواهند بود.

بیماری در مرحله خفیف

معمولا علایم متفاوتی چون تب،سرفه، گلودرد، سردرد و دردهای عضلانی از خود بروز می‌دهند. اما این بیماران تنگی نفس و اشکال در تنفس هنگام حرکت کردن ندارند و تصویربرداری از ریه آنها، وضعیت ناهنجاری نشان نمی‌دهد

یماری در مرحله متوسط

دستگاه تنفسی تحتانی فرد آلوده می‌شود و در تصویربرداری از ریه شواهدی از ناهنجاری در آن نشان می‌دهد. فرد در هوای اتاق ( البته در سطح دریا ) نمی‌تواند به راحتی نفس بکشد.

بیماری در مرحله شدید

افرادی که از نظر تنگی نفس و مشکلات تنفسی در مرحله حادی قرار داشته باشند، به کرونای شدید مبتلا شده‌اند. این افراد معمولا تحت درمان‌هایی قرار می‌گیرند که تولید ذرات معلق می‌کند، مانند تراکستومی یا نای‌شکافی. نای‌شکافی، نوعی جراحی است که نای در قسمت زیر گلو برش داده می‌شود. این عمل برای ایجاد راه تنفسی به‌غیر از مجرای عادی آن که بینی و دهان است انجام می‌شود.

بیماری در مرحله بحرانی

وقتی بیماری به مرحله بسیار حاد و بحرانی می‌رسد، فرد مبتلا به سندرم دیسترس حاد تنفسی مبتلا می‌شود. در این حالت در کیسه‌های هوایی کوچک و انعطاف‌پذیر ریه‌ها، مایع جمع می‌شود و بدین ترتیب میزان اکسیژن دریافتی در جریان خون کاهش پیدا می‌کند. این وضعیت مانع از دسترسی دستگاه‌های بدن به اکسیژن مورد نیاز برای انجام عملکردهای خود می‌شود.

انتهای پیام*/