اخبار
۱۴۰۰/۰۳/۲۹          سنجه های انتخابات (بخش بیست و یکم)

به قلم دکتر ناصر خدایاری

 پیروزی مشارکت بر تحریم

بسته به اینکه مبارزات سیاسی را از چه منظری مورد تحلیل قرار دهیم؟ انجام وظیفه و عمل به تکلیف شرعی و عرفی، بازی قدرت بین بازیگران سیاسی، بازی قمار و برد و باخت و یا ایجاد فرصتی برای خدمت هر چه بهتر و بیشتر از رهگذر رقابت؛ نتیجه قهری هر مشارکت و مبارزه سیاسی، پیروزی طیفی و شکست طیفی دیگر است.

به طور متعارف و معمول، محدوده جغرافیایی مشارکت سیاسی نیز از  محدوده یک واحد سیاسی یا دولت - ملت فراتر نمی رود‌، به عبارت دیگر مبارزه فیمابین جریانات سیاسی داخل سیستم صورت می گیرد.

اما این احتمال وجود دارد که تحت تاثیر برخی شرایط داخلی و بین المللی، مبارزات بین حوزه ملی و فراملی و فرا سرزمینی باشد.

پیروزی بر مبنای نخست پیروزی جریانی بر جریان رقیب است، این نوع از پیروزی هر چند به نوبت خود ارزشمند است، ولی در مقایسه با مبارزه ی از نوع دوم که پیروزی منافع ملی است نه منافع جریانی خاص، ملتی را به پیروزی میرساند ارزشمند نیست؛ این نوع از پیروزی برآیند مبارزه ی جناحی با جناح دیگر نیست، بلکه غلبه ملتی بر جریان مغایر با مقاصد و اهداف یک ملت است.

هر از گاهی جریانی شکل می گیرد که موفقیت آن به منزله موفقیت جریان سیاسی خاصی نیست؛ بلکه موفقیت تمامیت سیستم مورد تهاجم است.

جریاناتی که خارج از فضای ملی ولی با بهره گیری از افراد و جریانات متحدالمنافع یارگیری می کنند و عمده هدفشان به هر قیمتی که شده باشد بازداشتن آحاد یک ملت از پیوستن به پروسه مشارکت سیاسی است. در این طیف جریانات مشترک المنافع به هم می رسند که در یک سر آن سلطنت طلبان و در یک سر آن طیف کسانی قرار می گیرند که نظام برای آنها چه هزینه ها که متحمل نشده است و سردمدار دولت هایی با عناوین...بوده اند!

بر خلاف معمول مبارزات و رقابت ها در ادوار گذشته که طرفین رقابت، گرایش های سیاسی چپ و راست سنتی و مدرن و یا اصولگرایان و اصلاح طلبان و اعتدالی ها بود، این بار مدار و محور مبارزات بیشتر متمرکز بر طرفداران مشارکت و تحریم بود.

در پاسخ به چرایی حاکم شدن چنین رویکرد و رفتار سیاسی بر رای دهندگان می توان به اولویت اول داشتن دفع و رفع خطر احتمال دخالت بیگانگان در سرنوشت ملت و تقابل با راهبرد تحریم انتخابات بود.

این واقعیتی است که کلیه طرفداران کاندیداها به آن اذعان نموده و همان را عمده انگیزه خود از مشارکت سیاسی عنوان نموده اند. و تلاش نمودند که این جریان ناکام بماند و همین گونه هم شد.

اما معماران این ناکامی اغیار ملت ایران بود و از این رو باید این پیروزی را ابتدا بر ملت ایران و سپس به همه نامزدها تبریک گفت؛چه نامزدی که توانسته اکثریت مطلق آرا را به خود اختصاص دهد و چه نامزدهایی که توانستند متناسب با برد خودشان بخشی از رای دهندگان را به خود جذب بکنند و چه نامزدهایی که رقابت آنها موجب شد که بیش از ۱۲ ٪ رای باطله به صندوق ریخته شود، این هم نوعی مبارزه بود، یعنی ترجیح مشارکت بر تحریم و رای منفی به هر چهار نامزد و در مجموع رای مثبت به نظام.

البته رویکرد تحریمی ها دارای تولرانس و ریشه هایی است و در طیف های مختلفی قابل دسته بندی است.

 اما ذکر این نکته خالی از فایده نیست که ریشه تحریم اصل مشارکت از سوی اپوزیسیون و برخی عناصر داخلی، مبتنی بر این پیش فرض بود که بخش قابل توجهی از مردم از عملکرد جناح های سیاسی داخل و خارج از قدرت، رضامندی لازم را نداشته و از این پاشنه آشیل می توان برای تضعیف اراده عمومی برای استقبال از صندوق آرا بهره برداری نمود.

به هر صورت انتخابات به پایان رسید و نتیجه تا حدودی مشخص گردید.

مشارکت بالای پنجاه درصد مردم در انتخابات دارای دو پیامد مثبت است:

۱. مردم ایران هنوز که هنوز است به اصل سیستم، به مصالح و منافع ملی  اهمیت قائل بوده و هرگز روی مسائل کلان کشور خود با احدی معامله نمی کنند و دست اپوزیسیون را برای تحریم که می توانست در صورت توفیق نتایج زیانباری برای کشور در پی داشته باشد خوانده اند و مراجعه به صندوق را بر همه راه حل های ممکن ترجیح می دهند.

۲. مردم با حضورشان در پای صندوق آرا در صدد القاء این پیام هستند که این بار نیز فرصتی دیگر از سوی مردم به مسئولین و دست اندرکاران برای اصلاح روند سیستم و بهبود عملکرد آن بوده و آنان هر زمان، چنین فرصتی را برای جبران مافات در اختیار نخواهند داشت.

 

خانه مطبوعات و رسانه های استان آذربایجان غربی


دیدنی های آذربایجان غربی
میدان انقلاب ارومیه
قره کلیسای چالدران
مزار شمس تبریزی خوی
تپه حسنلو
پیست اسکی خوشاکوی ارومیه
باغچه جوق ماکو
غار سهولان مهاباد
پل هوایی قطور خوی
مسجد جامع ارومیه

تبلیغات
 
 
درباره ما تماس با ما
طراحی و اجرا